"Pokój" Emma Donoghue

Wydawnictwo: Sonia Draga

Wydanie polskie: 05/2011

Liczba stron: 409
Format: 145 x 205 mm
Oprawa: twarda
ISBN: 9788375083378

Na premierę książki „Pokój” Emmy Donoghue czekałam z niecierpliwością. Dlatego gdy tylko dostałam książkę w swoje łapki, od razu zabrałam się za czytanie. Ani egzaminy, stres czy brak czasu nie były w stanie oderwać mnie od tej niezwykłej lektury.  Z pewnością na długo pozostanie ona w mojej pamięci..

Historia przedstawiona w książce opowiada losy kobiety, która od siedmiu lat więziona jest w jednym pomieszczeniu przez Nicka. Zamknięta w czterech ścianach musi radzić sobie z bezsilnością, strachem i szarą codziennością. Jak nie zwariować i przetrwać ten koszmar? Wraz z nią znajduje się tam jej synek, pięcioletni Jacek. Ten niewielki pokoik stanowi dla niego cały świat. Nigdy nie był poza nim, nie widział błękitu nieba, nie poczuł podmuchu wiatru czy promyków słońca na skórze. Nie wie jak to jest bawić się z innymi dziećmi. Mimo to, wiedzie spokojne, wydawałoby się normalne życie. Razem z mamą uczy się, czyta książki, ćwiczy codziennie gimnastykę oraz ogląda telewizję, którą pojmuje jako fikcję a nie realny świat. Te „zwyczajne” dni przerwa od czasu do czasu nadejście Starego Nicka, po których mama jest smutna i pozostaje w łóżku. Ciekawość chłopca staje się z dnia na dzień coraz większa i w końcu kobieta znajduje w sobie siłę, aby spróbować uciec. Czy będzie w stanie uwolnić się z tego więzienia i wraz z Jackiem uciec? Jak potoczą się losy tej dwójki bohaterów? Zapraszam serdecznie do lektury!!!

Przewracają kartka, po kartce nie mogłam uwierzyć w to, co czytam. Każda strona robiła na mnie piorunujące wrażenie i nie mogłam się oderwać aż nie przeczytałam całości. Jestem godna podziwu dla autorki za sposób w jaki opisała cierpienia przeżywane przez bohaterkę, próbę radzenia sobie z gwałtem i zapewnieniem godziwego życia dla synka w tak skrajnych warunkach. Dzięki motywacji, sile i niezwykłej kreatywności kobiety, Jacek mógł czuć się bezpiecznie. Matka dała mu namiastkę normalności, aby w tej chorej i wręcz nie do pomyślenia sytuacji stworzyć oazę pełną miłości i ciepła.

Autorka dała głos niewinnemu dziecku i pozwoliła uchylić rąbek tajemnicy o świecie, w którym żyje. To właśnie Jacek mówi i opowiada w książce, i to właśnie z perspektywy pięciolatka będziemy mogli obserwować dramat rodziny jaki się rozgrywa w tym pokoju. Jest to tym bardziej przerażające, że nieświadome niczego dziecko, akceptuje to co się wokół niego dzieje i z pozoru jest szczęśliwe.

„Pokój” to wielopłaszczyznowa, szokująca, prawdziwa do bólu opowieść, która dotyka najgłębszych ludzkich uczuć i zakamarków psychiki. To historia miłości matki i syna, która pozwoli przetrwać najgorsze piekło i da siłę do pokonania wszelkich trudności. Piękna, ciepła książka, która wzrusza, wzbudza refleksje, nie pozostawia obojętnym… Polecam gorąco!!!

Moja ocena

>>>> 5,5 / 6 <<<<<