„Mój chłopiec, motor i ja” Halina Korolec-Bujakowska

Wydawnictwo: W.A.B.

Wydanie polskie: 05/2011

Liczba stron: 368

Format: 140 x 205 mm

Oprawa: twarda

ISBN: 9788374149853

Są książki, które całkowicie przypadkowo się u nas znalazły. Przez pomyłkę, zbieg okoliczności lub przez zrządzenie losu, trafiają w ręce osób, które nawet nie wiedziały o ich istnieniu. Jednak nic nie dzieje się bez przyczyny i czasami los chce nam coś ważnego przekazać  na wszystkie możliwe sposoby. Tak właśnie było z książką „Mój chłopiec, motor i ja” Haliny Korolec-Bujakowskiej. Otrzymałam ją niespodziewanie a pierwsze wrażenie raczej  nie należało do najlepszych. Okładka zupełnie mi jakoś nie pasowała a opis z tyłu książki nie wydawał mi się zachęcający. Jednak moja intuicja, wewnętrzny głos podpowiadał mi, aby sięgnąć do tej lektury, dać jej szansę i spróbować. Gdy zaczęłam czytać, nie mogłam już odłożyć tej fascynującej opowieści. Złapałam się w sieć, jaką zastawiła na mnie autorka i bardzo się z tego cieszę:)

Teraz nieco o fabule, ponieważ to ona m.in. zrobiła na mnie takie wrażenie. Rok 1934, sierpień. Halina i Stanisław Bujakowscy, młoda para tuż po ślubie wyznaczyła sobie niebagatelny cel. Ci młodzi, pełni pasji i odwagi, ludzie chcieli osiągnąć najodleglejszy punk na mapie do jakiego mogli dotrzeć motocyklem. Miejscem tym były Chiny a dokładnie Szanghaj. Wyruszyli więc w szaloną, pełną przygód, trwającą ponad półtora roku wyprawę, przemierzając łącznie 24 000 km. Szlak wiódł przez całą szerokość Azji, dzięki czemu zwiedzili kawał świata, poznali zupełnie inną kulturę i obyczaje. Jak można się domyśleć w tym czasie wiele się działo. Sam środek transportu często odmawiał posłuszeństwa, więc bywało, że pchali go, ciągnęli a nawet nieśli. Nie wspominam już o dżungli w Birmie, dzikich i niebezpiecznych zwierzętach zagradzających drogę, trudach podróży przez pustynię czy błotne obszary. A to nawet nie ułamek tego, co zobaczyli, przeżyli i doświadczyli. Wyprawa ta, która miała być tylko lub aż przygodą i niemałym wyczynem sportowym, stała się niespodziewanie czymś więcej dla naszych bohaterów. Czym dokładnie? Przekonajcie się sami, czytając tę wspaniałą opowieść:)

Halina cały ten czas, na bieżąco spisywała relacje z ich wyprawy, tydzień po tygodniu opisując to, czego byli świadkami. Dzięki jej zapiskom możemy zagłębić się w tę historię i poznać jej wielowymiarowe znaczenie. To nie tylko dziennik z podróży, ale również ciekawie wplecione wątki polityczne, historyczne czy po prostu życiowe dylematy, codzienne trudności i zmagania z losem i samym sobą.

Urzekający i intrygujący pamiętnik z podróży, która odmieniła nie tylko tych dwoje, ale dzięki ich zapiskom zmienia wiele także we współczesnym czytelniku. Mimo siedemdziesięciu lat dzielących czasy obecne z miejscem akcji, książka nie traci nic na swej aktualności. Wprost przeciwnie. Nabrała innego, mocniejszego wydźwięku, z zdwojoną siłą pokazuje to, czego dziś jest już jak na lekarstwo. Nie zamierzam zdradzać zbyt wiele, abyście tak jak ja odkrywali tę książkę stopniowo, powoli, delektując się każdą stroną…

Piękna, wzruszająca, pełna uczuć podróż nie tylko po ścieżkach wyrysowanych na mapie, ale także wyprawa w głąb własnego serca i umysłu. Wędrówka ta pozwoliła bohaterom poznać nie tylko nowe miejsca, zobaczyć nieznane im zakątki świata, ale przede wszystkim umożliwiła odkrycie i zrozumienie samego siebie. Jest to historia odwagi, siły ludzkich marzeń i determinacji… Z całą pewnością warto przeczytać tę książkę. Polecam!!!

Moja ocena

>>>> 5 / 6 <<<<