„Liczby Charona” Marek Krajewski

 

Wydawnictwo:  Znak

Wydanie polskie: 05/2011

Liczba stron: 248

Format: 145 x 205 mm

Oprawa: miękka

ISBN: 9788324016112

O książce „Liczby Charona” ostatnio zrobiło się dość głośno. Na wielu blogach można było zauważyć recenzje tej lektury i pochlebne opinie na jej temat. Po pewnym czasie ja również zapragnęłam poznać bliżej twórczość Marka Krajewskiego a na dodatek okładka zdecydowanie mnie kusiła i przyciągała, zapowiadając ciekawe wnętrze. W końcu nadszedł dzień, kiedy książka wpadła w moje łapki. Czy przypadła mi do gustu? Jak najbardziej:)

Lwów, 1929 rok. Głównym bohaterem jest komisarz Edward Popielski, który po ostrej wymianie zdań z nowym szefem zostaje dyscyplinarnie zwolniony ze służby za niesubordynację. Bez pieniędzy musi radzić sobie z wydatkami. Udziela korepetycji z matematyki, którą się interesuje, ale i tak lekko nie jest. Tymczasem mieszkańcami Lwowa wstrząsają kolejne, brutalne morderstwa, które mają wspólny element. Zabójca podpisuje się hebrajskimi znakami i jest to jego znak rozpoznawczy. Nasz bohater widzi w tej sytuacji szansę dla siebie, aby wrócić do łask. Jeżeli rozszyfruje dziwne znaki, może uda się mu złapać psychopatę i będzie mógł wrócić do pracy. Wkrótce zostaje powołany jako konsultant i jednocześnie będzie pomagał policji, jak sprawdzał się w roli prywatnego detektywa. Czy uda się rozwikłać tę nietypową zagadkę? Zakończenie mnie zaskoczyło. Było nieco zakręcone, ale i interesujące.

Warto również wspomnieć o wątku miłosnym, którym Krajewski nas uraczył. Popielski to mężczyzna po czterdziestce, który przeżywa kryzys wieku średniego. Liczne problemy zawodowe i osobiste go dopadają, ale nie przeszkadza mu to w zakochaniu się w pięknej i młodej Żydówce Renacie Sperling. Jak potoczy się to uczucie i czy będzie szczęśliwy finał? Nic nie zdradzę.

Przedwojenny Lwów z wszystkimi szczególikami, został bardzo ciekawie uchwycony przez pisarza. Na dodatek intryga kryminalna z dość trudną zagadką matematyczną była strzałem w dziesiątkę. Choć sama za tą dziedziną nauki nie przepadam, wciągnęłam się szybko w poszukiwanie rozwiązania i uruchomiłam swoje szare komórki:). Bohaterowie to kolejny plus tej książki. Z krwi i kości, dość mocno nakreśleni przez pisarza, który raczej postawił na ukazanie ich od tej ciemniejszej strony. Nie będą oni kryształowo czyści i wyidealizowani. I bardzo dobrze. Urzekł mnie również język Krajewskiego. Wplecenie słownictwa potocznego, gwary i regionalnych smaczków tylko nadało całej powieści odpowiedniego klimatu i sprawiło, że czytało się ją z przyjemnością.

„Liczby Charona” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Krajewskiego. Czy udane. Zdecydowanie tak. Nie mam porównania do wcześniejszych książek, ale z pewnością niedługo to nadrobię. Muszę przyznać, że kryminał w stylu retro okazał się bardzo interesującą książką, warta przeczytania i poznania. Polecam i pozdrawiam!!

Moja ocena

>>>> 5 / 6 <<<<