„Najsmutniejsze dziecko” Cathy Glass

Wydawnictwo: Hachette

Wydanie polskie:10/2010

Liczba stron: 398

Format:135 x 205 mm

Oprawa: miękka

ISBN: 9788375757613

Dziś kolejna książka z serii Pisane przez życie. Cały cykl opisuje prawdziwe, wstrząsające historie ludzi, którzy musieli zmagać się z trudnym życiem i niełatwym dzieciństwem. Jak większość zapewne wie, nie są to łatwe lektury, które poprawią nam humor, ale mimo wszystko warto je poznać.

„Najsmutniejsze dziecko” to opowieść o Donnie, której historię będziemy mogli poznać dzięki Cathy Glass. Kiedy dziewczynka trafiła do rodziny zastępczej, jaką utworzyła Cathy, kobieta nawet nie przypuszczała, ile dotychczas cierpienia i bólu doznała jej nowa podopieczna. Od razu jednak było widać, że dziecko wiele zniosło. Było bowiem zamknięte w sobie, obojętne na wszystko wokół. Najwyraźniej wolało się „wyłączyć”, choć kiedy kobieta nawiązała bliższą więź z dziewczynką, zaczęły się inne problemy. Otóż Donna zaczęła się zachowywać agresywnie, złośliwie i nie potrafiła nad tym zapanować. Jednak nie ma co się dziwić zważywszy na to, co przeżyła i że nie miała nic do powiedzenia u siebie w domu.

Cathy uchyliła rąbek tajemnicy i stopniowo opisała nam traumatyczne dzieciństwo Donny. Jej oprawcami wcale nie byli obcy ludzie, ale „rodzina”. To właśnie najbliżsi, matka i rodzeństwo, zgotowali jej taki los. Bez zastanowienia i bez skrupułów dopuszczali się przemocy fizycznej i psychicznej. Aż ciarki przechodzą, że można niewinnemu dziecku wyrządzić taką krzywdę. Całe szczęście są dobre duszyczki, takie jak np. Cathy, które próbuję naprawić zło wyrządzone przez nieodpowiedzialnych i okrutnych ludzi.

„Najsmutniejsze dziecko” to książka smutna, ale i dająca nadzieję, że jeszcze są jednostki, które swoje życie i czas poświęcają, aby pomóc innym. Całość czyta się szybko dzięki nieskomplikowanemu językowi i chęci poznania dalszych kolei losu bohaterki. Polecam wszystkim ceniącym „życiowe lektury”.

Moja ocena:

>>>> 5 / 6 <<<<