„Nie moja córka” Barbara Delinsky

Wydawnictwo: Świat Książki

Wydanie polskie: 07/2011

Liczba stron: 398

Format: 125 x 200 mm

Oprawa: miękka

ISBN: 9788324722662

Każdy normalny rodzic chce dla swojego dziecka jak najlepiej. Zdarza się, że planują oni jak to ich pociecha skończy studia, zacznie dochodową prace, będzie otoczona gromadą życzliwych znajomych i będzie wiodła szczęśliwe życie. Niestety zderzenie z brutalną rzeczywistością potrafi być bardzo bolesne zarówno dla rodziców jak i ich dzieci. Nie wszystko przecież układa się tak, jak powinno i często nasze marzenia rozsypują się w drobny pył. Tak też było w książce „Nie moja córka” Barbary Delinsky.

Bohaterką jest Lily, siedemnastoletnia dziewczyna, która przyznaje się matce, że jest w ciąży. Susan, jako dyrektorka liceum powinna być przykładną matką i sprawa z córką staje się dla niej coraz większym problemem. Na dodatek wychodzi na jaw, że i dwie inne uczennice spodziewają się dziecka, więc sytuacja się zaostrza. Całe miasteczko plotkuje i zaczyna krytycznie zachowywać się w stosunku do dziewczyn. Piętno i potępienie w oczach innych aż nadto staje się widoczne. Również Susan nie oszczędza w tej kwestii córki. Poza tym kobieta ma świadomość, że jej marzenia i wszystko na co od lat pracowała, a więc pozycja zawodowa, wizerunek dobrej matki i przykładnego pedagoga są teraz mocno niepewne. Jak zareagują inne matki na wieść o ciąży córek i jak poradzą sobie pozostali bohaterowie będziecie mogli się przekonać czytając tę niezwykłą powieść:)

Czy jest to książka, której warto poświęcić uwagę. Myślę, że tak. Sama tematyka jest już bardzo interesująca a sposób ukazania relacji między matkami i córkami nakreślony niezwykle dokładnie. Lektura obfituje w liczne dialogi, co znacznie ożywiło fabułę a język nie należy do skomplikowanych czy męczących. Poza tym do głosu dochodzą emocje, także te jakie budzi książka w czytelniku. Nieco drażniła mnie matka dziewczyny, która moim zdaniem zbyt mocno potraktowała Lily. Doszło do głosu moje własne zdanie na temat ciąży wśród starszych nastolatek i może dlatego jakoś Susan trudno było mi polubić. Stykając się z chorymi ludźmi w szpitalu, doszłam do wniosku, że są znacznie poważniejsze sprawy niż ciąża u prawie pełnoletniej dziewczyny. Owszem, nie jest to sytuacja komfortowa czy pożądana, ale żeby od razu robić z tego najgorszą tragedię wydało mi się co najmniej denerwujące. Podobnie niedopuszczalna była reakcja społeczeństwa wokół, ale za to, było to bardzo realistyczne i niestety zbliżone często do tego, co możemy i dziś zaobserwować. Całe szczęście w miarę trwania powieści sytuacja się zmieniała i ewoluowała:)

„Nie moja córka” to mądra, wartościowa książka, która każe się zastanowić czy ciąża u nastolatki to porażka wychowawcza czy może jednak coś zupełnie innego. Czy zawsze powinniśmy doszukiwać się czyjejś winy a może lepiej nie rozpatrywać tego w takich kategoriach? Poza tym jest to opowieść o rodzinnych kłopotach, trudnych relacjach, różnych blaskach miłości, przebaczeniu i potrzebie akceptacji. Polecam serdecznie!!!

Moja ocena

>>>> 5 / 6 <<<<