„Każdy umiera w samotności” Hans Fallada

Wydawnictwo: Sonia Draga

Wydanie polskie: 11/2011

Liczba stron: 612

Format: 145 x 205 mm

Oprawa: twarda

ISBN: 9788375083859

Wojna... Zimna, bezduszna, pełna śmierci i bólu. W jej trakcie życie tracą zarówno sędziwi, jak i młodzi, dzieci i dorośli, ci szlachetni i ci najbardziej podli. Gdzie szukać sensu w tym wszystkim? Dlaczego ludzka natura kryje w sobie tak wiele mroku i zła? Dlaczego człowiek jest zdolny do zabijania, gwałcenia, oszukiwania, znęcania się? I dlaczego tak mało jest jednostek, które potrafią pomimo strachu i licznych zagrożeń otwarcie walczyć o własne ideały i przekonania? Te i inne przemyślenia zrodziły się po lekturze książki „Każdy umiera w samotności” Hansa Fallady. Obecne wydanie nie zawiera cenzury i w całości oparte jest na autentycznym rękopisie.

Przenosimy się do Berlina. Anna i Otto Quanglowie to rodzice, którzy właśnie dowiedzieli się, że ich syn zginął na wojnie. Zrozpaczeni, wstrząśnięci nie zgadzają się z polityką Hitlera i nie zamierzają siedzieć cicho. Ich żal i ból po stracie jest niejako katalizatorem, który nakręca ich do propagandy i sprzeciwu wobec nazizmu. Małżonkowie są już starzy i schorowani, ale nie chcą się poddawać. Piszą więc listy i pocztówki antywojenne, w których wyrażają swoje niezadowolenie wobec totalitarnemu państwu i podkładają je w ruchliwych miejscach Berlina. Jednak ich działalność dość szybko zostaje odkryta przez gestapo, która ma wszędzie swoich informatorów i szpiegów gotowych w każdej chwili na każdego donieść...

Jestem niezwykle poruszona tą książką. Niezależnie jakbym ją opisała, jakich słów użyła i tak nie oddam w pełni treści i przesłanie jakie w sobie zawiera. Co więcej, emocje są tak silne i mocno zapadają w pamięć, że nie sposób czytać tej lektury beznamiętnie. Tak dużo tu cierpienia, smutku, tęsknoty za bliską osobą, walki z niesprawiedliwością i bezdusznym systemem. Miłość rodziców do dziecka jest ogromna i bezgraniczna, a jego śmierć wydaje się bezcelowa i niepotrzebna, zwłaszcza gdy ginie w imię... No właśnie czego i kogo? Hitlera? Usilne wpłynięcie małżonków na ludność Berlina staje się dla nich życiowym celem. Jak się okazuje nie każdy Niemiec był zły a Berlin nie był tylko siedzibą Hitlera, ale też miejscem życia zwyczajnych, uczciwych ludzi, którzy pragnęli tylko spokoju i normalności. Dogłębnie ukazane sylwetki bohaterów, świetny rys psychologiczny postaci, dokładnie oddane nastroje wśród ludzi, niemałe napięcie i nieoczekiwany obrót sprawy. Tę książkę po prostu trzeba przeczytać!!

„Każdy umiera w samotności” to niezwykła opowieść o jednostkach, które miały w sobie siłę, aby jawnie sprzeciwić się wojnie i jej tragicznym w skutkach konsekwencjom. To przykład na to, że nie można być biernym, stać z założonymi rękami i bezczynnie przyglądać się złu, które potrafi przyjmować różne oblicza. Na przykładzie bohaterów autor ukazał walkę jednostki z nazistowskim systemem. I zrobił to w genialny sposób. Ta książka to również hołd ludziom, którzy wbrew wszystkiemu nie pozostali obojętni na to, co się działo w tym dramatycznym czasie. Pięknie i niezwykle sugestywnie opisana historia oraz wstrząsający obraz epoki i społeczeństwa w czasie II Wojny Światowej. Polecam serdecznie!!

Moja ocena 

>>>> 6 / 6 <<<<<