„Ptaszyna” Dezso Kosztolanyi

Wydawnictwo: W.A.B.

Wydanie polskie:06/2011

Liczba stron: 200

Format:140 x 210 mm

Oprawa: twarda z obwolutą

ISBN: 9788374149839

Kiedy zobaczyłam okładkę książki „Ptaszyna” autorstwa Dezso Kosztolanyi, po prostu musiałam ją poznać. To właśnie szare zdjęcie pary tak mnie zaintrygowało. Nie wiem dlaczego, ale wydali mi się szczęśliwi krocząc razem przed siebie. Kiedy zaczęłam ją czytać, tematyka okazała się zupełnie inna niż przypuszczałam. Lektura zaskoczyła mnie jednak bardzo pozytywnie.

Rok 1899. Małe, prowincjonalne miasteczko na Węgrzech. Oto jesteśmy świadkami, jak rodzice wyprawiają swoją 35-letnią córkę na wakacje do wujostwa. Ptaszyna, bo tak ją nazywają, nie jest zbyt urodziwa i nie grzeszy mądrością. Od zawsze mieszka z rodzicami, którzy chcieliby wydać córkę za mąż, ale ta woli cały swój czas poświęcać robótkom ręcznym. Widmo staropanieństwa staje się dość mocno widoczne i ciąży na rodzicach. Kiedy jednak pociecha wyjeżdża, życie Akacjusza i Antoniny zupełnie się odmienia. W jednej chwili odkrywają prawdziwe uroki życia, choć cały czas prześladuje ich obawa o córkę. Obie strony dowiedzą się o sobie znacznie więcej niż przypuszczały a wyjazd stanie się dla nich punktem zwrotnym, który pokaże prawdę o relacjach i uczuciach jaki do siebie żywią. Prawda ma jednak to do siebie, że choć nie zawsze jest przyjemna, to jednak pozwala na choćby częściowe wewnętrzne oczyszczenie…

Książka niepozorna. Czarna okładka, niewielka ilość stron a tak bogate wnętrze. Przyznam, że nie spodziewałam się po tej książce aż takich emocji i przekazu. To co urzeka, to na pewno przedstawienie węgierskiego miasteczka. Poza tym bohaterowie są pokazani od strony uczuć, emocji i potrzeb nimi targających. Język jest niezwykle subtelny, wręcz poetycki , dzięki czemu choć opowieść jest smutna, nie przytłacza. Czyta się ją szybko i lekko, a mimo to pozostaje w sercu pewna smutna nuta. Trudno tę lekturę opisać, ponieważ nie chcę zdradzać zbyt wielu szczegółów, ale na pewno warto ją przeczytać.

„Ptaszyna” to słodko-gorzka opowieść o relacjach między rodzicami i dziećmi, które nie zawsze są właściwe. Czasami rodzą bowiem napięcia, które ranią bardziej niż nóż. Takie niekorzystne a nawet toksyczne relacje mogą zabić w człowieku prawdziwe szczęście czy wewnętrzną wolność. Książka wywołuje silne emocje i liczne refleksje. Warto dać jej szansę. Polecam i pozdrawiam!!

Moja ocena

>>>> 5 / 6 <<<<