„Idoru” William Gibson

Wydawnictwo: Książnica (Publicat S.A.)

Wydanie polskie: 02/2011

Liczba stron: 256

Format: 130 x 205 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 9788324578948

I znów zagościła u mnie fantastyka:). Williama Gibsona bardzo cenię jako twórcę cyberpunku i jednego z wybitnych pisarzy science fiction. Po przeczytaniu jego książki „Wszystkie jutra” , ostatniej części „Trylogii San Francisco” zwanej też „Trylogią Mostu”, wiedziałam że czas na wcześniejsze pozycje. Dziś będzie to „Idoru”, czyli część druga tej serii. Coś ostatnio mam tendencję zaczynać cykl od końca i iść w kierunku początku:).

Przenosimy się do XXI wieku, do Tokio. Jeszcze niedawno to miasto nawiedził straszny kataklizm w postaci trzęsienia ziemi. Dzięki zdobyczom technologicznym i wysoko rozwiniętej nanotechnologii, miasto na naszych oczach podnosi się z ruin. Właśnie tu skrzyżują się losy kilku bohaterów. Czternastoletnia Chia McKenzie, przedstawicielka fanów muzyka Reza, przybyła tu dowiedzieć się czy idol młodzieży bierze ślub z idoru, czyli hologramem, gwiazdą wirtualnej rzeczywistości. Natomiast Colin Laney to chłopak, który w gąszczu danych sieciowych potrafi znaleźć szybko i skutecznie wszystkie informacje. Ma jednak problemy zawodowe, więc przybył do Tokio w poszukiwaniu pracy. Losy tych osób w ciekawy i intrygujący sposób splotą się ze sobą. Co z tego wyniknie?

Muszę przyznać, że kolejny raz Gibson mnie nie zawiódł. Stworzył świetny klimat, na który składa się oślepiające światło neonów, skonfrontowane z mrocznymi zaułkami miasta oraz nieodzownie towarzysząca czytaniu tajemniczość. Poza tym wewnętrznie skomplikowani bohaterowie, akcja pełna nieprzewidywalności i elementów zaskoczenia oraz swoisty gibsonowski język to kolejne atuty powieści. Autor w tej i innych książkach próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie o człowieczeństwo i jego granice. Zastanawia się na ile świat wirtualny różni się od rzeczywistego i co możemy nazwać jako typowo ludzkie. Okazuje się bowiem, że granica jest mglista i łatwo ją nawet nieświadomie przekroczyć. Początkowo fabuła może wydawać się chaotyczna a wątki nie związane ze sobą, ale im dalej, tym wszystko zaczyna się układać w jedną intrygującą całość. Dodam tylko, że książki z tego cyklu można spokojnie czytać osobno, gdyż każda z nich stanowi odrębną powieść.

„Idoru” to świetna pozycja dla fanów science-fiction i cyberpunku, jak i dla wszystkich pragnących poznać oryginalną powieść z pogranicza sensacji, fantastyki i psychologii. Z pewnością nikt z Was nudzić się nie będzie podczas jej czytania, natomiast możecie być pewni, że wywoła w Was rozliczne refleksje na temat natury człowieka w dzisiejszym, mocno skomputeryzowanym świecie. Polecam!!

Moja ocena

>>> 5 / 6 <<<<