„Nie zostawiaj mnie” Grażyna Jeromin-Gałuszka

Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

Wydanie polskie: 05/2012

Liczba stron: 352

Format: 125 x 200 mm

Oprawa: miękka

ISBN: 9788308048573

Są książki niepozorne, które z zewnątrz niczym szczególnym się nie wyróżniają a jednak ich wnętrze jest piękne i warte poznania. Tak właśnie było z powieścią Grażyny Jeromin-Gałuszki „Nie zostawiaj mnie”. Przez dłuższą chwilę miałam wątpliwości czy przeczytać tę książkę, ponieważ w kolejce czekało kilkanaście następnych. A jednak zaryzykowałam i oto czekała mnie piękna niespodzianka w postacie niebanalnej lektury...

Fabuła? Cóż... Tym razem ograniczę się do minimum informacji, ponieważ tę opowieść warto samemu odkryć. Kawałek po kawałku zatopić się w tej niezwykłej historii i odkryć jej tajemnice. Zdradzę jednak, że jedną z bohaterek jest Fryderyka, starsza już kobieta, która u kresu swojego życia przyjmuje do mieszkania 32-letnią Małgorzatę i jej córeczkę. Dziewczyna ledwo wiąże koniec z końcem pracując w barze naprzeciwko kamienicy, ale i tak czuje się samotna i zagubiona. Wprowadzenie się Małgorzaty nie podoba się Aleksandrowi, bratankowi Fryderyki, mieszkającemu naprzeciwko jej. Mężczyzna dawniej pracował jako prokurator, dziś natomiast jest ekscentrycznym, chłodnym lokatorem, który przez całe miesiące potrafi nie wychodzić ze swojego mieszkania a we wszystkich widzi niestety złośliwość i zakłamanie. Bohaterów jest jednak znacznie więcej, a to co zechcą nam przekazać o sobie zdecydowanie niejednego czytelnika zainteresuje i poruszy...

Jestem bardzo zaskoczona tą książką i to w sensie pozytywnym. Początkowo miałam pewne obawy, czy aby jest to powieść dla mnie, ale nie żałuję, że dałam jej szansę. Przez pierwszych kilkanaście stron dość trudno połapać się o co chodzi, ale po chwili już łatwiej odnaleźć się w fabule. Świat poznamy oczami kilku bohaterów, zrozumiemy ich punkt widzenia i sposób pojmowania rzeczywistości. A w tej historii to ważne, ponieważ ta wielopłaszczyznowość zdecydowanie wzbogaca przekaz książki. Bohaterowie niosą w sobie wiele bólu, samotności, strachu, cierpienia. Mają różne charaktery, inne podejście do świata i ludzi, odmienną przeszłość, ale wszyscy doznali jakichś krzywd, przeżyli ciężkie chwile a los ich nie rozpieszczał w taki czy inny sposób. Ukształtowało to ich jednak na wiele sposobów. Jedni zamknęli się w sobie, odgrodzili się murem cynizmu i zgorzkniałości, inni zatracili w pracy lub w pędzie ku zapewnieniu godnego życia bliskim i sobie bądź odnaleźli spokój w używkach zapijając swoje problemy. Każdy z nich stworzył niezwykłą historię, od której nie sposób się oderwać.

„Nie zostawiaj mnie” to wzruszająca, nostalgiczna opowieść z niemałą nutą zadumy, refleksji i melancholii, która zmusza do głębszego przeanalizowania swojego życia. Jak się okazuje, jest ono ulotne, trwa tyle co mrugnięcie okiem i nim się spostrzeżemy z dziecka jesteśmy już u progu starości, rozpamiętując przeszłość, zatracając się we wspomnieniach, powracając do dawnych chwil. Jednak już nie jesteśmy w stanie ich dobrze odtworzyć, więc tęsknimy za czymś, czego czasami nawet nie potrafimy nazwać. To książka o życiowej mądrości, samotności, miłości i nienawiści, tęsknocie, marzeniach, stracie ukochanej osoby, zawiłych ludzkich losach, ale przede wszystkim o przemijalności, jak i cieszeniu się z drobnych chwil, docenianiu ich, czerpaniu przyjemności z drobnostek zanim na zawsze znikną i nie powrócą. To właśnie ich bowiem najbardziej później brakuje...

Moja ocena 

>>>> 5,5 / 6 <<<<