„Upalne lato Marianny” Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

Wydawnictwo: MG

Wydanie polskie: 06/2012

Liczba stron: 256

Format: 145 x 205 mm

Oprawa: twarda

ISBN: 9788377790816

Katarzyna Zyskowska-Ignaciak to polska pisarka, autorka czterech książek. Do tej pory nie miałam okazji zapoznać się z żadną z nich, aż kilka dni temu zawitała w moje skromne progi powieść „Upalne lato Marianny”. Zaciekawił mnie opis i okładka a liczne, bardzo pozytywne recenzje czytelników tylko utwierdziły mnie w tym wyborze. Czy rzeczywiście warto do niej zajrzeć? Zaraz się o tym przekonacie;).

Rok 1939. W niewielkiej mazowieckiej wsi znajduje się piękny, ziemiański dworek. Wokół spokój, cisza, pola uprawne i klimat wiejskiego życia. Bohaterką jest Marianna, osiemnastoletnia dziewczyna, która zdała pozytywnie maturę i dostała się na studia prawnicze w Warszawie. Przed nią ostatnie wakacje w rodzinnej mieścinie a potem czeka ją przeprowadza, zawieranie nowych znajomości i studia w stolicy. Głowę ma pełną planów i marzeń, ale w tle coraz częściej słychać wzmianki o nadchodzącej wojnie. Nie przeszkadza to jednak nastolatce cieszyć się chwilą, korzystać z życia, bawić czy też przyciągnąć do siebie Zygmunta, starszego od siebie wykładowcę prawa. Cóż z tego wyniknie? Czy zbliżająca się wielkimi krokami wojna coś zmieni? Jako potoczą się losy bohaterów? Nie zamierzam już nic zdradzać:).

Książka zrobiła na mnie świetne wrażenie! Od pierwszych stron poczułam niezwykły klimat i szybko wdrożyłam się w fabułę. Autorka barwnie, malowniczym stylem nakreśliła urokliwą okolicę oraz wprowadziła ciekawych bohaterów. Postać Marianny jest bardzo dobrze nakreślona, bez przerysowania czy cukrowych opisów. Jako dorastająca dziewczyna ma wiele pomysłów na siebie, targają nią różnorodne emocje a hormony buszują jak szalone. Będzie to przyczyną różnorodnych decyzji i działań, które nie zawsze okażą się właściwe. Ale przecież na tym polega wkraczanie w dorosłość, że uczymy się na własnych a nie na cudzych błędach. Akcja jest raczej stateczna, nieco melancholijna, ale akurat ten sposób prowadzenia wydarzeń idealnie tu pasował. Język jest plastyczny i lekki a  zakończenie porządnie zaznaczone. Już nie mogę doczekać się kolejnej części!

„Upalne lato Marianny” to pierwszy tom rodzinnej sagi, która na dłuższą chwilę przeniesie nas wstecz, odkryje dawno już nieobecny świat, zapomnianych ludzi, zagubione w czasie tajemnice oraz przekazywane z ust do ust historie. Jest to powieść o młodości, beztrosce, burzliwym dojrzewaniu, planach na przyszłość,  marzeniach oraz wojnie, która potrafi wiele w życiu zmienić... Polecam i pozdrawiam!!

Moja ocena 

>>>> 5 / 6 <<<<