„Modlitwy waginy” Charlotte Roche

Wydawnictwo: Czarna Owca

Wydanie polskie: 08/2012

Liczba stron: 300

Format: 135 x 210 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 9788375542127

Charlotte Roche to z urodzenia Brytyjka, która od młodych lat wychowywała się w Niemczech. Właśnie tam prowadziła programy w licznych stacjach telewizyjnych i zdobyła nagrody, w tym Grimme-Preis oraz Bayerischer Fernsehpreis. Znacznie głośniej zrobiło się o niej po wydaniu debiutanckiej książki „Wilgotne miejsca”. Nie miałam sposobności zapoznać się z tą lekturą, ale wpadła mi w ręce jej kolejna pozycja „Modlitwy waginy”.

Kilka słów o treści... Bohaterką jest Elizabeth, młoda, trzydziestoparoletnia mężatka, która dla ukochanego zrobiłaby prawie wszystko. Nienawidzi swojej matki, która od najmłodszych lat wmawiała jej, że mężczyźni są źli i niewarci kochania. Chciała, aby córka wyrosła na niezależną, aseksualną istotę, co jednak odniosło zupełnie odwrotny skutek. Elizabeth bowiem tylko w sypialni, w momencie seksualnych zbliżeń czuje się naprawdę sobą, czyli wolna, szczęśliwa, bez bagażu codziennych problemów, które potrafi z drobiazgowością roztrząsać. A gdy wraca już z erotycznych uniesień do szarej i skomplikowanej rzeczywistości, musi zmierzyć się z własną traumą sprzed lat i ogarniającą ją obsesją. Próbuje być we wszystkim idealna, perfekcyjna i nienaganna. Jest wegetarianką, sortuje śmiecie, z pobudek ekologicznych potrafi się przez długi czas nie myć. Chodzi do psychoterapeutki, ale czy to pomoże ogarnąć niełatwe kwestie z jej życia?

Jestem zaskoczona tą książką! Sposobem narracji, stylem, językiem i oczywiście podjętą tematyką. Wbrew pozorom nie jest to pozycja, która ma nieść tanią sensację i być tylko czymś w rodzaju szokującej opowieści. Pisarka stworzyła złożoną bohaterkę, która zmaga się z samą sobą. I właśnie o tę dramatyczną walkę tu chodzi. Autorka śmiało, odważne mówi o tematach tabu. Naturalistycznie opisuje potrzeby fizjologiczne, bez zahamowania kreśli przed czytelnikami najbardziej intymne zbliżenia i doświadczenia swojej bohaterki. Język ma charakter języka mówionego. Jest poszarpany, pełen wtrąceń, powtórzeń i kolokwialnych zwrotów. Czasami przybierał postać „potoku słów”, jakby był zapisem szybko mknących myśli. Muszę przyznać, że ciekawie mi się coś takiego czytało. Nie obyło się również bez silnych emocji, wzruszeń oraz pokaźnej dawki przemyśleń.

„Modlitwy waginy” to książka o strachu, dążeniu do perfekcji, dziecięcych lękach, które mogą nas nękać nawet podczas dorosłego życia czy o trudnej próbie akceptacji siebie. To również powieść o burzliwym dojrzewaniu, przekraczaniu swoich własnych granic, smakowaniu życia na różne sposoby albo ucieczka przed nim. Bardzo trudna lektura, którą łatwo ocenić pochopnie po jej dość skandalicznej i kontrowersyjnej pierwszej warstwie. Ale niczym cebula, pod nią znajduje się kolejna powłoka, ale tym razem zawierająca głębsze przesłanie. I to nie jedno! Książka smutna i mocno refleksyjna w swoim wyrazie, choć nie pozbawiona czarnego humoru. Z jednej strony jest to szokująca powieść, z drugiej studium kobiety skrzywdzonej, rozdartej i próbującej uporać się z własnymi  demonami. Kontrola i poddanie, uzależnienie i wolność, miłość i nienawiść. Ta książka to zlepek kontrastów. Polecam serdecznie, zwłaszcza jeżeli cenicie nieszablonowe, oryginalne pozycje literackie.

Moja ocena 

>>>> 4 / 6 <<<<