„Mimo wszystko” Agnieszka Monika Polak

Wydawnictwo: Novae Res

Wydanie polskie: 11/2011

Liczba stron: 310

Format: 125 x 195 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 9788377222171

Lubię książki, które ukazują życiowe dylematy, ale w pozytywny, optymistyczny sposób. Takie, które pomimo cierpienia, krzywd, niesprawiedliwości losu, są w stanie wzbudzić w czytelniku siłę do działania i pokazać, że z życia trzeba czerpać pełną garścią, nie poddawać się i znaleźć radość nawet wtedy, gdy wszystko sprzysięga się przeciwko nam. Właśnie taką książką jest „Mimo wszystko” Agnieszki Moniki Polak.

Bohaterką jest Ewa, niepełnosprawna, dojrzała kobieta, która musi zmagać się z powikłaniami polio, czyli choroby Heinego-Medina. To właśnie przez nią stała się inwalidką. Jednak to tylko część jej problemów, z którymi musi sobie jakoś radzić. Mąż bywa agresywny, a ludzie wokół potrafią umiejętnie wykorzystać jej dobre serce. Co więcej, los cały czas nie będzie dla niej łaskawy, a mimo to nasza bohaterka dzielnie będzie sobie radzić z najróżniejszymi przeciwnościami. Z humorem, uśmiechem na ustach i głową pełną ciepłych słów i pomysłów stawi czoło wyzwaniom, jakie na nią czekają. Jak to się dzieje, że pomimo cierpień nie załamuje się? W czym tkwi jej sekret? Przekonacie się czytając tę niezwykłą powieść.

Czas spędzony na lekturze tej książki biegł mi szalenie szybko. Mimo, że treść obfituje w różne życiowe problemy, to jednak całość czyta się szybko i niezauważenie. Może to zasługa lekkiego pióra albo sporej dawki optymizmu? Sama nie wiem. Tak czy inaczej historię Ewy, dzielnej kobiety, opowiada jej wieloletnia przyjaciółka Monika. Mimo, że dzieli ich wiele kilometrów, wiek i różne doświadczenia życiowe, to jednak łączy coś znacznie głębszego. W tej książce możemy znaleźć naprawdę dużo interesujących wątków. Dzięki temu opowieść nabiera uniwersalnego charakteru i każdy coś tu dla siebie znajdzie. Będą emocje, humorystyczne wstawki, choć i nieco smutniejsze sytuacje również się pojawią.

„Mimo wszystko” to debiut, ale bardzo udany. Jestem ciekawa innych książek autorki i z pewnością po nie sięgnę, gdy tylko będę miała takową możliwość. Komu mogę polecić powyższą lekturę? Tak naprawdę wszystkim. Zarówno czytelnikom, którzy cenią życiowe historie, jak i niewierzącym we własne siły, dotkniętym przez los ludziom, którzy może zatracili już chęć do życia i nie potrafią odnaleźć w nim radości. Okazuje się, że niepełnosprawność niejedno ma imię i nie musi być utożsamiane z wycofaniem, smutkiem, izolacją czy tragedią.

Moja ocena

 >>>> 5 / 6 <<<<