„Orkan na Jamajce” Richard Hughes

Wydawnictwo: W.A.B.

Wydanie polskie: 07/2012

Liczba stron: 256

Format: 135 x 205 mm

Oprawa: twarda z obwolutą

ISBN: 9788374149150

Richard Hughes to walijski pisarz żyjący na początku XX wieku, którego twórczość zaliczana jest do klasyki literatury angielskiej. Jego najbardziej znaną powieścią jest „Orkan na Jamajce”, która niedawno ukazała się nakładem wydawnictwa W.A.B. Sama już treść wydała mi się na tyle intrygująca i zbliżona tematycznie do „Władcy much” Goldinga, że nie zamierzałam zbyt długo się opierać tej lekturze i zaraz do jej otrzymaniu zabrałam się za czytanie. Czy książka przypadła mi do gustu? Zdecydowanie tak, ale więcej zdradzę w dalszej części mojej opinii:).

Kilka słów o fabule... Rok 1860, środek epoki wiktoriańskiej. Ze zniszczonej huraganem Jamajki zostają zabrane dzieci i wsadzone na wielki statek, który ma ich wywieźć do Anglii. Tymczasem niespodziewanie trafiają oni pod rządy piratów, którzy zdążyli się już wcześniej wyszaleć i choć nie przebierają w środkach, nie są już tymi krwiożerczymi i bezwzględnymi bestiami jak dawniej. Początkowo dzieci nie mają pojęcia, że wpadły w sidła piratów, jednak pod wpływem najstarszej dziewczynki Emilki, zaczynają wprowadzać swoje własne rządy, które okażą się tragiczne w skutkach. Kto w tym wszystkim tak naprawdę jest tym dobrym a kto złym? Czy dzieci to wcielenie aniołków czy może jednak małe diabełki pod płaszczykiem niewinności? Z pewnością lektura tej książki skłoni Was do głębszych przemyśleń i nie pozwoli na chwilę znudzenia...

Jestem pozytywnie zaskoczona tą powieścią. Lubię odnośniki psychologiczne w literaturze pięknej, których było tu niemało. Poza tym świat został przedstawiony na zasadzie kontrastów, czyli , świat dorosłych miesza się tu ze światem dziecięcym, niewinność z zepsuciem, moralność z amoralnością, bezpieczeństwo z poczuciem zagrożenia a wrażliwość i łagodność z okrucieństwem i wrogością. Jednak nic tu nie jest tak oczywiste, jak może wydawać się na początku. To właśnie dzieci okażą się tymi, którzy swoją ciemną stronę ujawnią dość szybko, którzy będą się lubować w irracjonalnych zagrywkach i nieszablonowych zasadach. A wszystko to przez niedojrzałość ich młodych umysłów, zaburzony system wartości, wystawienie ich na traumatyczne wydarzenia oraz strach. Całość napisana jest barwnie i lekko, choć poruszana tematyka do łatwych nie należy. Dużo tu emocji, zaskakujących sytuacji oraz życiowych dramatów.

„Orkan na Jamajce” to ponadczasowa, słodko-gorzka baśń dla dorosłych, której daleko do idyllicznych opowiastek. To dająca do myślenia wizja rządów dzieci, które patrzą na świat jeszcze niedojrzałymi umysłami, a tym samym obalają mit o całkowitym pozbawieniu najmłodszych okrutnej strony. To świetna książka o dziecięcej psychice oraz odpowiedzialności za własne czyny, zepsuciu i kłamstwach. Polecam serdecznie!!!

Moja ocena 

>>>> 5,5 / 6 <<<<