:))

„Dziewczyna, która igrała z ogniem” Stieg Larsson

Wydawnictwo: Czarna Owca

Wydanie polskie: 05/2009

Liczba stron: 704

Trylogia Millenium autorstwa Stiega Larssona to prawdziwy majstersztyk wśród kryminalnych serii. Światowy rozgłos, miliony sprzedanych egzemplarzy, prawa do ekranizacji, pochwalne recenzje... Cóż takiego jest w tym szwedzkim cyklu, że czytelnicy na całym świecie pokochali go od pierwszej części? Kilka dni temu miałam okazję przeczytać pierwszy tom, czyli „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet” i już wiem o co ten cały medialny szum! Od razu po lekturze zabrałam się za kontynuację, czyli „Dziewczynę, która igrała z ogniem”. I od razu mogę napisać, że ta część jest jeszcze lepsza od swojej poprzedniczki! Kilka słów o fabule... Od wydarzeń z pierwszego tomu mija kilkanaście miesięcy. Redakcja gazety Millenium przygotowuje materiały na temat handlu kobiet i pornobiznesu, którego macki sięgają wysoko postawionych i wpływowych ludzi Szwecji. Jednak tuż przed opublikowaniem artykułów ich twórcy zostają zamordowani a odciski z broni wskazują na groźną i niezrównoważoną przestępczyni, którą ma być rzekomo Lisbeth Salander. Zaczyna się wyścig z czasem. Policja zaczyna własne śledztwo, ale Mikael Blomkvist nie wierzy w jej winę i postanawia na własną rękę rozwiązać tę sprawę.. Genialna intryga, świetnie prowadzona akcja, szybkie tempo, zagadkowa fabuła. A to tylko ułamek czekających nas wrażeń. Zagłębimy się w najmroczniejsze i najbardziej dramatyczne losy ludzi, odbędziemy też podróż w głąb ludzkich umysłów, poznając ich lęki, demony i pierwotne instynkty. Ta część skupia się na Lisabet, którą prześladuje skomplikowana przeszłość. Larsson to mistrz w kreowaniu złożonych bohaterów, którzy są pełnokrwiści, wielowymiarowi i na wskroś prawdziwi. A na dodatek mało kiedy spotyka się męskich pisarzy, którzy potrafią świetnie przedstawić kobiecą osobowość a ten pisarz zrobił to znakomicie! Poza tym tematyka jest kontrowersyjna i cały czas aktualna, co czyni tę książkę jeszcze bardziej wciągającą. Niezapomniana pozycja z przemyślaną intrygą, świetnym klimatem i tajemnicami do odkrycia. Polecam!! 

Moja ocena 

>>>> 6- / 6 <<<<

 ------------------------------

„Star Carrier: Środek ciężkości” Ian Douglas

Wydawnictwo: Drageus

Wydanie polskie: 07/2013

Liczba stron: 496

Ian Douglas to pseudonim literacki Wiliama Henry’ego Keitha, autora m.in. technothrillerów politycznych, wojennych powieści historycznych oraz militarnych SF. Ostatnio mogłam poznać pierwszą część cyklu Star Carrier - „Pierwsze uderzenie”. Dziś za to przedstawiam Wam kontynuację, czyli „Środek ciężkości”. Wspomnę tylko, że przenosimy się w przyszłość, kiedy to Ziemia odkrywa, że nie jest sama we wszechświecie a obca rasa zaczyna widzieć w nas zagrożenie. Dochodzi do przełomowej walki. Ale to tylko początek starć. Wróg uderzy znowu! Aby go pokonać, Ziemianie będą musieli zmobilizować swoje siły, wystosować najważniejsze działa i wykazać się nie tylko sprytem, ale i przebiegłością. Czy uda się ludzkości raz na zawsze uporać się z kosmicznym nieprzyjacielem? Jakie wyzwania i przeciwności trzeba będzie pokonać? Nic nie zdradzę! Druga część jest utrzymana w podobnym stylu co pierwsza. Również pod względem jakości nie odbiega od swej poprzedniczki. Autor cały czas trzyma bowiem dobry poziom i potrafi umiejętnie wciągnąć czytelnika w swoją wizję przyszłości, która ukazana jest w sposób ciekawy i wiarygodny. Szczegółowo nakreślony świat, świetnie wykreowane sylwetki bohaterów, dynamiczna akcja, wartko prowadzone batalie, żołnierskie życie, planowanie działań wojennych... Warto wspomnieć o konieczności czytania obu części po kolei, ponieważ bez znajomości pierwszego tomu byłoby niezwykle trudno połapać się w treści i odpowiednio wczuć się w klimat. Istna gratka dla fanów militarystyki, nowoczesnych gadżetów, ale również elementów psychologicznych i spektakularnych walk. Polecam i pozdrawiam! 

Moja ocena 

>>>> 5- / 6 <<<<

 ------------------------------

„Zamek z piasku, który runął” Stieg Larsson

Wydawnictwo: Czarna Owca

Wydanie polskie: 10/2009

Liczba stron: 784

„Zamek z piasku, który runął” to ostatni tom zamykający Trylogię Millenium Stiega Larssona. Dwie poprzednie części zrobiły na mnie duże wrażenie, więc tuż po zakończeniu „Dziewczyny, która igrała z ogniem” sięgnęłam po następny tom. Do szpitala w Goeteborgu trafia Lisbeth Salander, ścigana za podwójne zabójstwo. Tu również przywieziono jej wroga Alexandra Zalachenko. Oboje są  w ciężkim stanie. Mikael Blomkvist, dziennikarz i przyjaciel dziewczyny, za wszelką cenę stara się ją oczyścić z zarzutów. Okazuje się to jednak niesłychanie trudne, ponieważ cała sprawa jest mocno zawiła i zamieszani są w nią osobistości na wysokich stanowiskach. Intryga sięga głęboko i nie wiadomo komu można ufać a komu nie. Jak potoczą się dalsze losy bohaterów i jakie wyzwania tym razem przygotował im Pan Larsson? Zapraszam do książki! Cóż mogę napisać? Spędziłam z tą trylogią niezapomniane chwile. W tej części możecie spodziewać się dynamicznej akcji, dobrze dawkowanego napięcia, zagadkowej, wielowymiarowej fabuły oraz dramatycznych zwrotów. Bohaterowie są wykreowani dokładnie i szczegółowo a rozbudowane tło psychologiczne stanowi dodatkowy atut. Język jest plastyczny dzięki czemu całość czyta się z zapartym tchem a grubo ponad siedemset stron mija w szybkim tempie i bez chwili znudzenia. Jeżeli lubicie kryminały i thrillery, fascynuje Was skandynawska literatura i jesteście spragnieni mocnych wrażeń to serdecznie polecam powyższą książkę oraz całą Trylogię Millenium. 

Moja ocena 

>>>> 5,5 / 6 <<<<