„Gdzie rzeka kończy swój bieg” Charles Martin

Wydawnictwo: WAM

Wydanie polskie: 05/2009

Liczba stron: 408

Format: 135 x 210 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 9788375052893

Charles Martin to pisarz, którego książki zawsze robią na mnie niemałe wrażenie. Za każdym razem potrafi czymś zaskoczyć, wzruszyć i ścisnąć za serce tak mocno, że łzy płyną mimo usilnych prób ich powstrzymania. Dlatego też nie mogłam przejść obok kolejnej jego powieści „Gdzie rzeka kończy swój bieg”.

Bogata, znana modelka i córka senatora Abbie oraz ubogi malarz Doss zakochują się w sobie i biorą ślub. Miłość jak z bajki? Niestety nie do końca. Kobieta po latach udanego małżeństwa zaczyna bowiem walkę ze śmiertelną chorobą, która kawałek po kawałku, miesiąc po miesiącu zabiera najpiękniejsze chwile jej życia. Mąż jednak pragnie, aby ukochana spełniła swoje marzenie i zabiera ją w podróż. Wbrew ojcu dziewczyny i wbrew zaleceniom lekarzy. Będzie to czas licznych wspomnień, w których wracać będą do czasów gdy się poznali oraz wzruszające pożegnanie i pogodzenie się z nieuniknionym…

Jestem zachwycona tą opowieścią. Temat nie jest może innowacyjny, ale Charles Martin potrafił go opisać w niesamowity sposób, dzięki poetyckiemu językowi i stylowi. Bohaterowie są świetnie nakreśleni a do tego piękne opisy przyrody i malowniczych zakątków świata, pełne emocji uczucia oraz pojawiające się refleksje to zaledwie początek. Na ślubie ludzie składają sobie przysięgę. Piękną i niewinną. Czystą i szlachetną. Miłość, wierność, uczciwość małżeńska i świadomość, że nie opuścimy ukochanej osoby aż do śmierci to niezwykłe wyznanie. Szkoda, że w wielu przypadkach, gdy zaczyna się monotonia, szarość życia i liczne problemy, już nie jest tak magicznie. Autor jednak pokazuje, że prawdziwa, silna i bezgraniczna miłość może przytrafić się również w realnym świecie. Chcę wierzyć, że tak rzeczywiście jest:).

„Gdzie rzeka kończy swój bieg” to książka dająca promyk nadziei, że jeszcze gdzieś na świecie zdarza się wielkie, prawdziwe uczucie, miłość na dobre i złe, wierność i bezgraniczne zaufanie. Jest to także opowieść o marzeniach, poświęceniu, nieuchronnemu pożegnaniu i życiu, które często ma słodko-gorzki posmak. Polecam serdecznie!!!

Moja ocena

>>>> 5,5 / 6 <<<<

Inne książki Charlesa Martina, które osobiście polecam:
"Kiedy płaczą świerszcze"  
„W pogoni za świetlikami”  
„Otuleni deszczem”  
„Umarli nie tańczą”