„Ja, potępiona” Katarzyna Berenika Miszczuk

„Ja, potępiona” Katarzyna Berenika Miszczuk

Wydawnictwo: W.A.B.

Wydanie polskie: 10/2012

Liczba stron: 416

Format: 125 x 195 mm

Oprawa: miękka

ISBN: 9788377477328

Lubię lekkie książki, w których można spotkać porządną dawkę przygód, niespodzianek oraz sporą dozę humoru. Taki właśnie jest cykl Katarzyny Bereniki Miszczuk. Spędziłam przyjemnie czas podczas czytania „Ja, diablica” oraz drugiego tomu „Ja, anielica", więc nie mogłam oprzeć się również ostatniej części trylogii, czyli powieści „Ja, potępiona”:).

Dla przypomnienia tylko wspomnę, że obserwujemy perypetie młodej dziewczyny – Wiktorii Biankowskiej. Praca diablicy? Była! Kandydowanie do anielskich zastępów? Było! Co tym razem przyszykowała nam autorka? Otóż zaczyna się niepozornie, więc naszej bohaterce wydaje się, że wszystko układa się po jej myśli. Błąd i to duży! Wkrótce bowiem czeka Wiktorię podróż do mrocznych otchłani Tartaru, gdzie wrzucane są dusze potępionych na wieki. Niestety nie trafia tam z własnej woli. Nie tak miało być! Jej współtowarzysze to najgorsi z najgorszych, więc spotkamy m.in. Hitlera czy Kubę Rozpruwacza. Trzeba szybko brać nogi za pas, bo te ponure, straszne miejsce z pewnością nie jest właściwe dla takiej dziewczyny jak Wiktoria. Tylko jak to zrobić, skoro do tej pory żadnej duszy się to nie udało?

Czekałam na trzeci tom z utęsknieniem i w końcu się doczekałam:D. Książka stanowi dobre zwieńczenie serii, którą polubiłam od pierwszego tomu. Losy Wiktorii, przystojnego Beletha, spokojnego Piotrusia czy pozostałych diabelsko-anielskich, osobliwych bohaterów naprawdę mnie wciągnęły przez te wszystkie części.  Teraz, kiedy jestem po lekturze trzeciego tomu mogę tylko napisać, że dobrze się bawiłam. Raz było zabawnie, innym razem nieco więcej napięcia się pojawiło, ale moim zdaniem powieść ma klimat i jest barwnie opisana. Sam język nie jest wyszukany, raczej prosty, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. Poza tym, nie brakuje tu dynamizmu, akcji i tajemnic do rozwiązania, więc nudzić się nie będziemy. Sylwetki poszczególnych postaci są dopracowane i przyciągają uwagę czytelnika a intrygi, zagadki i cały szereg kłopotów dodają smaczku historii.

„Ja, potępiona” to lekka, przyjemna książka, która sprawdzi się idealnie kiedy potrzebujemy niezobowiązującej powieści na jeden wieczór. Anielsko-diabelskie animozje, mroczne przygody, ciekawi bohaterowie, dużo humoru, szczypta magii i romantyzmu a do tego kryminalne wstawki... Polecam:)

Moja ocena 

>>>> 5- / 6 <<<<